ابزار نقشه کشی فنی پرگار نام دارد که برای ترسیم خطوط دایره استفاده می شود. این ابزار یا به صورت جفت یا تکی و برای اندازه گیری فاصله بر روی نقشه مورد استفاده قرار می گیرد. پرگارها در نقاشی کشیدن، ریاضیات، ناوبری و دیگر علوم کاربرد دارند. جنس به کار رفته در بدنه پرگار از مواد فلزی یا پلاستیکی است. پرگار دارای دو قسمت متصل شده به هم می باشد که این دو قسمت توسط لولا به هم اتصال یافته اند تا شعاع بازوهای پرگار، قابل تنظیم شدن باشد. در انتهای یکی از بازوها سوزن و در انتهای دیگری مداد قرار می گیرد که یکی از این بازوها به صورت متحرک و بازوی دیگر ثابت است.
اولین پرگار توسط باستان شناسان، در روم باستان یافت شد. پرگار در زمان های گذشته و به خصوص قبل از قرن هجدهم، فاقد بازویی که مداد در آن قرار می گرفت بود ولی در عوض دارای سوزنی بود که سطح صاف را می خراشید. در قرن بیستم، پرگار به عنوان ابزاری بسیار پرکاربرد در سراسر جهان به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه به دلیل توسعه فناوری و استفاده از نرم افزارهای پیشرفته، استفاده از پرگار رو به افول است اما هنوز هم از این وسیله در مدارس و دانشگاه ها به منظور استفاده در ریاضیات، هندسه و یا رسم و نقاشی مورد کاربرد قرار می گیرد. طراحی و ساخت پرگارهای امروزی به این شکل است که یکی از بازوها در حدود 1.25 سانتی متر طول دارد و طوری طراحی شده اند که کاربران می توانند آن را در بین انگشت اشاره و شست دست نگه دارند.
انواع پرگار
- Beam Compass: این نوع پرگار از تخته‌های چوبی برنجی ساخته شده است و برای رسم دایره هایی با ابعاد بزرگتر مورد استفاده قرار می گیرند.
- Scribe Compass: این نوع پرگار ساده ترین نوع است و بیشتر مورد استفاده نجاران قرار می گیرد. همچنین دارای قابلیت اندازه گیری زاویه صفر تا 270 را دارد. بازوها دارای قابلیت تنظیم ارتفاع هستند.
- Loose Leg Divider: این نوع پرگار از فولاد ساخته شده است و برای ترسیم مورد استفاده قرار می گیرد.
- Proportional Compass: این نوع پرگار از قرن شانزدهم تا نوزدهم، در ارتش برای انجام محاسبات بدلیل دقت بالایی که داشت بسیار مورد استقبال قرار گرفت. بدنه از جنس آلومینیوم ساخته شده است. این پرگار شامل دو خط کش است که طولی برابر دارند و توسط یک لولا به هم متصل شدند.
